Nikki leidde een actief leven zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen. Op 46-jarige leeftijd dacht deze moeder dat ze gewoon door een klassieke fase ging: de perimenopauze. Maar achter zijn schouderpijn en ochtendmisselijkheid ging een stil gevaar schuil. Een week later stierf ze bijna. Lees hier hoe ze de waarschuwingssignalen van een hartaanval negeerde en wat we hier allemaal van kunnen leren.
Als het hart spreekt zonder te schreeuwen: signalen die te discreet zijn
Het begon allemaal met een aanhoudende pijn in mijn linkerschouder. Nikki dacht dat er niets aan de hand was. “Ik heb zeker slecht geslapen”, zei ze tegen zichzelf. Of misschien een gespannen spier, een verkeerde beweging… of zelfs een symptoom dat verband houdt met de perimenopauze, die grote hormonale omwenteling .
Wat hem echter had moeten waarschuwen, was een combinatie van verschillende kleine signalen: doffe pijn in de schouder, misselijkheid bij het ontwaken, abnormale vermoeidheid. Niets voor de hand liggends, niets alarmerends, en toch…
De dag dat alles veranderde
De ochtend van haar hartaanval volgt Nikki haar routine. Ze drinkt haar koffie, neemt een douche en voelt dan een vreemde beklemming op haar borst. Een gevoel van druk, alsof een onzichtbare hand op zijn hart drukte. De pijn vanuit zijn schouder straalt uit naar zijn arm. Ze maakt zich zorgen en vraagt haar man om thuis te blijven.
Maar wederom bagatelliseert ze de ernst. Ze gaat nog steeds naar een doktersafspraak die om een andere reden is gepland, in de veronderstelling dat de dokter alles zal controleren. Helaas zijn de symptomen ook hier weer te algemeen om een waarschuwing te activeren.
vervolg op de volgende pagina
