Ik hapte naar adem. Meer dan een miljoen dollar?
Tom draaide zich om bij het geluid. Zijn gezicht verbleekte toen hij me zag.
Buiten op de parkeerplaats confronteerde ik hem. “Ik heb de bon gevonden. Wat is er aan de hand?”
Hij aarzelde, maar vroeg mij toen om met hem mee te gaan zodat hij het hem kon uitleggen.
We reden in stilte tot we bij een park kwamen waar we vroeger met de kinderen naartoe gingen. Daar, geparkeerd aan het water, sprak Tom eindelijk.
Hij vroeg of ik me Jamie herinnerde, een stille jongen van zijn school die hem altijd koffie bracht. Jamie was opgegroeid in een problematisch gezin met weinig steun. Tom had de tijd genomen om met hem te praten, hem kleine klusjes te geven en gewoon vriendelijk te zijn.
Jaren later werd Jamie een succesvolle techontwikkelaar in Californië. Drie jaar geleden nam hij contact op met Tom om te zeggen dat hij stervende was aan kanker en hem wilde zien. Tom had zich ziek gemeld om op bezoek te komen, maar vertelde me nooit de echte reden.
Jamie overleed kort daarna, maar niet voordat hij Tom zijn fortuin naliet. Hij kreeg één voorwaarde: het geld moest worden gebruikt om kinderen te helpen die levensreddende medische zorg nodig hadden.
Tom bekende dat hij het me niet had verteld omdat hij niet wilde dat de verantwoordelijkheid – de verleiding – bij iemand anders terecht zou komen. Hij wilde niet dat wij, of onze kinderen, eronder gebukt zouden gaan.
“Maar je had me wel kunnen vertrouwen,” zei ik.
“Ja,” antwoordde hij zachtjes. “Meer dan wat dan ook. Maar ik heb een belofte gedaan en ik kon het risico niet lopen die te breken.”
vervolg op de volgende pagina
