Wat als Rusty ergens voor wegliep?
Een onverwachte bondgenoot en verontrustende onthullingen
Om het te begrijpen, nam ik contact op met Théo, een voormalig dierbioloog. Ik liet hem de video zien. Hij glimlachte niet. Hij keek aandachtig.
“Dit is niet zomaar een zwerfhond. Het is een intelligent wezen… en heel discreet.”
Hij installeerde camera’s en gaf me een speciaal fluitsignaal, waarmee hij me dringend adviseerde geen enkele confrontatie aan te gaan .
Die nacht kwam ze terug.
De confrontatie onder de maan
Een zacht gegrom verbrak de stilte. Toen dook er een enorme gedaante op uit de schaduwen . Een soort coyote, maar dan anders dan je in documentaires ziet. Ruig, mager, met een ijzige blik.
Rusty greep in. Hij, zo kalm, gromde voor het eerst . Het dier aarzelde… deinsde toen achteruit en rende weg.
En daarna?
Theo bevestigde: het dier was waarschijnlijk uitgehongerd, gedesoriënteerd en gedreven door honger. Maar hij had een verontrustende hypothese: wat als Rusty deel uitmaakte van zijn roedel? Was hij afgewezen? Was hij ontsnapt? Misschien herkende de ander hem… of zag hij hem als een rivaal.
vervolg op de volgende pagina
