En daar was Denton, met rozen in zijn hand, stralend zoals hij had gedaan op de avond dat we elkaar voor het eerst ontmoetten. Hij pakte mijn hand, kuste die en zei zachtjes: “Gefeliciteerd met jullie 10-jarig jubileum.”

Het was een prachtig georkestreerde verrassing. Elk element – ​​de mysterieuze noot, het griezelige roepje, de spanning – was ontworpen om me hierheen te leiden, terug naar waar ons liefdesverhaal was begonnen.

Denton had die magische zomer aan zee opnieuw beleefd, toen we voor het eerst verliefd werden. Het was een herinnering aan onze band en de jaren die we samen hadden opgebouwd.