In mijn tuin ontdekte ik iets heel vreemds.
Op het eerste gezicht leek het een lang, kronkelend touw dat op het gras lag, alsof het expres was laten vallen. Maar toen dacht ik: “Wat als het een slang is?!” Mijn hart begon te bonzen.
Ik pakte meteen mijn telefoon, maakte een foto en begon, vol goede moed, dichterbij te komen. Elke stap voelde stijf aan; de gedachte aan iets gevaarlijks was afschuwelijk.
Toen ik dichtbij genoeg kwam om te kijken, werd ik overmand door afschuw. Er was geen touw. Het was ook geen slang. Voor me kroop een langzaam voortbewegende colonne van zo’n 150 rupsen, die ik eindelijk telde!
Ze bewogen in een rechte lijn, dicht op elkaar, alsof ze geleid werden door een onzichtbare leider. Ik had geen idee dat dit mogelijk was, laat staan in mijn eigen tuin!
Waar gingen ze heen? Waarom zijn er zo veel? Deze vragen laten me niet los. Sommigen denken dat het in groepen voortbewegen van rupsen roofdieren kan hinderen. Misschien zoeken ze op die manier gemakkelijker naar voedsel.
Zie vervolg op de volgende pagina
