Soms schrijft het leven verhalen die krachtiger zijn dan fictie. Dat van Laure is daar het bewijs van. Ze dacht simpelweg dat ze haar tederheid aan een eenzame oude vrouw schonk. Maar deze discrete liefdesband, dag na dag geweven, zou uitgroeien tot een verrassende erfenis… en een monumentale schok voor een onverschillige familie.
Een gewone ontmoeting… en een buitengewone genegenheid
Toen Laure mevrouw Perrin ontmoette, een oudere, kwetsbare en geïsoleerde vrouw, had ze niet verwacht zo gehecht te raken. Als gezelschapsdame werd ze al snel veel meer: een vertrouweling, een aanwezigheid, een bondgenoot in de eenzaamheid .
Mevrouw Perrin woonde in een prachtig huis op een heuvel, maar haar hart was verlaten. Haar familie? Ze liepen er maar voorbij, net genoeg om de schijn op te houden . Toen ze vertrokken, lieten ze een vrouw achter met lege ogen, die op het raam klopte, hopend op een liefde die nooit kwam.
De onzichtbare band die twee zielen verenigt
Dag na dag deelden Laure en mevrouw Perrin eenvoudige maar waardevolle momenten: zelfgebakken appeltaarten , potjes Scrabble, kletsen bij de open haard. Laure had geen familie meer. Mevrouw Perrin trouwens ook niet. Zo werden ze elkaars familie.
vervolg op de volgende pagina
