Luchtvervuiling is een van de belangrijkste oorzaken van longkanker bij niet-rokers. PM2.5- en PM10-concentraties overschrijden regelmatig de toegestane waarden in steden of plaatsen met veel industriële activiteit, waardoor het risico op chronische ontstekingen en kwaadaardige mutaties in longcellen toeneemt. De informatie in de wereldwijde analyse laat zien dat Oost-Azië en Noord-Afrika de hoogste incidentiecijfers hebben voor verschillende subtypes.
Radon, een radioactief gas dat ondergronds ontstaat, wordt ook erkend als een risicofactor. Zelfs als bewoners nooit gerookt hebben, kan de ophoping van radon in afgesloten ruimtes zonder voldoende ventilatie een risico op kanker opleveren. Regelmatige metingen en voldoende ventilatie worden daarom aanbevolen, met name in gebieden met hoge natuurlijke hoeveelheden van dit gas.
Effecten van genetica en specifieke mutaties
De vatbaarheid van niet-rokers voor longkanker wordt bepaald door genetische aanleg. Mutaties in genen zoals EGFR, ALK en KRAS blijken tumorgroei te bevorderen zonder de aanwezigheid van kankerverwekkende stoffen in tabak. De erfelijke component verhoogt de kans op het krijgen van de aandoening, wat het belang van medisch toezicht bij mensen met een familiegeschiedenis benadrukt.
De rol van levensstijl en voeding.
Hoewel het een minder besproken aspect is, is levensstijl desalniettemin belangrijk voor het begrijpen van het risico op longkanker. Een dieet met weinig fruit en groenten kan de beschikbaarheid van antioxidanten en micronutriënten verminderen die nodig zijn voor cellulaire afweer. Een sedentaire levensstijl en obesitas worden in verband gebracht met chronische ontstekingsprocessen die het vermogen van het lichaam om kanker te bestrijden kunnen aantasten.
vervolg op de volgende pagina
