Mathilde laat met haar verhaal zien dat het herplaatsen van dieren niet alleen draait om praktische zaken, maar ook om emotionele banden. Ze vraagt daar, zonder het hardop te zeggen, begrip voor. Begrip dat dieren niet zomaar ingeruild kunnen worden zonder gevolgen voor wie van hen houdt.
Hoewel het leven doorgaat, blijft de leegte bestaan. Het gevoel van gemis, van een onafgemaakt hoofdstuk, tekent zich af in alles wat Mathilde deelt.
Ze probeert sterk te blijven, maar het gemis van Wizard is een wond die niet zomaar heelt. De manier waarop het is gegaan, zonder duidelijkheid of rechtvaardigheid, maakt het verlies zwaarder dan nodig was geweest. Niet door het overlijden zelf, maar door het ontbreken van een laatste groet.
Iedereen die ooit een dierenvriend verloor zonder afscheid te kunnen nemen, herkent zich in haar verhaal. Het raakt iets diepers dan rouw: het verlangen naar eerlijkheid, naar menselijke waardigheid in omgang met dieren.
Mathilde’s verdriet laat zien dat die waarden belangrijk blijven, ook jaren later. Het is een oproep tot empathie, zonder dat het zo genoemd wordt.
Laat hieronder op Facebook weten of jij ook ooit een dier hebt moeten missen op een manier die niet klopte. Deel je ervaring, steun Mathilde of vertel hoe jij omging met verlies. Want in deze emotie staan we allemaal sterker samen.
