Maar zelfs met deze uitleg blijft het beeld verontrustend . Het creëert dat diffuse gevoel dat er iets niet klopt , dat een element of een aanwezigheid niet op zijn plaats is in het kader.
Waarom maakt dit ons zo bang?
De angst voor verborgen gezichten gaat ver terug. Het is een archaïsche angst: de angst om onbewust waargenomen te worden, om geconfronteerd te worden met het onzichtbare in het zichtbare . Deze foto reactiveert deze angst met een bijna instinctieve kracht . Het is geen truc, noch een enscenering: het is de realiteit die net genoeg lijkt te verschuiven om ongemak op te wekken.
Een fascinerend… en universeel fenomeen
Ondanks – of juist dankzij – de angst die het oproept, fascineert dit beeld. Net als andere foto’s die om soortgelijke redenen viraal zijn gegaan, raakt het iets diepzinnigs : onze fascinatie voor de vage grenzen tussen realiteit en het vreemde , tussen wat we zien… en wat ons ontgaat.
En jij, wat zie jij op deze foto? Gewoon een groep vrienden… of iets anders ?
