Een andere persoon legt verder uit dat ondergoed vroeger “twee aparte benen waren die bij elkaar werden gehouden met een touwtje rond de taille”. “Je trok het touwtje en de benen samen en ze werden in een strik geknoopt, dus het is een knipoog terug naar die tijd, een symbolisch gebaar,” pende de persoon.
Sommige mensen waren geschokt door de uitleg, waarbij de een zei: “het maakt het makkelijker om je in het donker aan te kleden,” en een ander voegde eraan toe dat het inzicht “me gewoon verbaasde.”
Een derde zegt dat de strik een “stom” ontwerpelement is, maar geeft toe dat het “interessant is om te weten waarom ze er zijn”, terwijl een ander onthult dat “ik ze altijd af doe”.
Laten we eens kijken naar enkele doelen van de bescheiden strik die niet de waardering krijgt die hij verdient.
Een knipoog naar traditie: De strik op vrouwenondergoed dateert van eeuwen geleden, uit de tijd dat elastische taillebanden nog niet bestonden. In de tijd van korsetten en lange rokken had ondergoed niet de handige rekbaarheid die we nu gewend zijn. In plaats daarvan werd het aan de voorkant vastgebonden met een lint of touwtje om het goed op zijn plaats te houden. De strik? Dat was een manier om de knoop te verbergen en het wat decoratiever te maken.
Aankleden in schemerig licht: Voordat er elektriciteit was, kleedden vrouwen zich vaak aan bij kaarslicht of zelfs in het donker. De strik diende een praktisch doel door hen te helpen snel uit te vinden welke kant de voorkant was. Het was een kleine maar nuttige markering als ze hun veters moesten strikken bij weinig licht.
