Vernederd maar vastberaden had ik een idee dat de situatie in mijn voordeel zou veranderen. Die avond begon ik aan een onwaarschijnlijk naaiproject. Ik heb de grootste en meest opvallende oma-slipjes gemaakt, met neongele stof en patronen van roze harten, stippen en zelfs grappige kleine katten. Het was een meesterwerk van slechte smaak.
De volgende dag, profiterend van Lisa’s afwezigheid, hing ik dit gigantische slipje aan de waslijn, vlak voor haar raam. Het was een belachelijk en oogverblindend schouwspel, al van ver zichtbaar. Jake, die getuige was van mijn grap, lag dubbel van het lachen en feliciteerde me met mijn ondeugende genialiteit.
Een onverwachte reactie
Toen Lisa thuiskwam en mijn kunstwerk naast haar ondergoed zag hangen, wachtte ik met enige bezorgdheid op haar reactie. Zou ze boos worden? Zou ze wraak nemen? Maar tot mijn verbazing barstte ze in lachen uit, een lach die zo aanstekelijk was dat ik niet anders kon dan met haar lachen.
“Oké, ik moet toegeven dat je mij te pakken hebt!” ‘ zei ze, terwijl ze haar tranen van het lachen wegveegde. Ze draait zich naar mij toe met een veelbetekenende glimlach. “Weet je wat? We zouden een wedstrijd moeten houden voor de meest extravagante was. Het zou wel wat sfeer toevoegen aan de buurt, toch? »
