Oma wilde gewoon rustig eten om haar verjaardag te vieren, maar onze familie eiste dat we er helemaal voor gingen. Maar ze hebben haar verjaardag niet zomaar ontvoerd, ze hebben haar zelfs aan tafel gezet toen de rekening kwam!
Mijn oma bakte altijd koekjes en vergeet nooit een verjaardag. Als iemand het perfecte verjaardagsdiner had, was zij het wel.
Ze wordt dit jaar 85, en het is een groot evenement. Een fijne avond met lekker eten en haar favoriete mensen? Klaar.
“Oma verdient iets spectaculairs”, zei tante Linda.
“Geen saai dinertje.”
De rest van de familie eiste dat ze oma meenamen naar het beste restaurant in de stad.
“Serieus, Jade zegt geen nee,” fluisterde Katie. “Ze werkt bij een bank! Ze is rijk. Woont alleen. Geen kinderen. Waar geeft ze anders haar geld aan uit?”
Mark snoof. “Precies. We moeten het gewoon rustig houden tot de rekening komt. Dan doen we alsof we van niks zijn, en dan pakt zij het wel.”
Ik verstijfde. O, dus dat was het strenge plan.
Maak van oma’s verjaardagsfeest een groot feest en laat mij de rekening betalen, terwijl zij erbij zitten en doen alsof ze er niks van snappen.
“En oma?” vroeg Mark.
“Moeten we haar ook vragen haar portemonnee mee te nemen? Je weet wel, als reserve?”
Katie lachte. “Alsjeblieft. Ze zal er toch op staan te betalen. Dat doet ze altijd. Maar mijn liefste nichtje springt in om de dag te redden, want ze is zo’n held.”
Ik haalde oma ’s avonds op en we reden naar het mooiste verblijf in de stad.
Ondertussen deden de anderen alsof we op een afterparty van een beroemdheid waren. Katie maakte non-stop foto’s “voor de esthetiek” en poseerde met elk drankje en hapje.
Mark proefde alle dure whisky’s op de kaart en riep zichzelf luidkeels uit tot “kenner” tegenover onze ober Miguel, die een medaille verdiende voor zijn geduld.
Tante Linda bleef maar luidruchtig de meest premium opties aanbevelen aan iedereen die het maar wilde horen.
Oma lachte de hele tijd.
“Dit is prachtig,” fluisterde ze tegen me. “Ik had nooit zoveel ophef verwacht.”
“Ik ben blij dat je het naar je zin hebt, oma.” Ik glimlachte en kneep even in haar hand.
Ondertussen keek ik toe hoe mijn gezin flessen wijn bestelde (geen glazen), de duurste stukken vlees en alle bijgerechten op de kaart.
Ik zag de rekening met elke bestelling oplopen en overdacht in gedachten hun plan. Ik bestelde bescheiden, een simpele filet en een glas huiswijn. Oma deed hetzelfde.
“Weet je zeker dat dit alles is wat je wilt?” drong oom Joe aan. “Het is een speciale gelegenheid! Leef een beetje!”
Ik glimlachte gespannen. “Dit is perfect voor mij.”
vervolg op de volgende pagina
