De maanden die volgden waren verhelderend. Al snel begon hij me anders te behandelen.
“Je zou de mensen op deze directiebijeenkomsten eens moeten zien”, zei hij op een gegeven moment, terwijl hij in de spiegel zijn dure stropdas recht trok.
“Dat zou ik doen als je me met je mee laat gaan,” antwoordde ik stijfjes.
James lachte. “Je zou als een blok in de countryclub vallen! Neem me niet kwalijk, schat, maar het is niet de plek voor iemand met jouw budget. Bovendien is het niet echt jouw ding meer. Je zou niet weten waar je het over moet hebben.”
Ik glimlachte en knikte, terwijl ik zag hoe hij steeds onuitstaanbaarder werd. Het breekpunt kwam toen hij aankondigde dat hij een belangrijk netwerkevenement zou bijwonen.
“De CEO organiseert een besloten borrel in dat nieuwe restaurant in de stad waar iedereen het over heeft…” Hij pauzeerde even en keek me fronsend aan. “Maar ik denk dat je er gezien je sociale kring waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord.”
“Maak je een grapje?” zei ik. “Ik leef niet onder een steen, James. Wanneer is dit evenement? Ik zou er graag heen gaan. Ik heb gehoord dat de chef een geweldige reputatie heeft.”
“O, je kunt niet met me mee. Het is hoogdravend gedoe,” legde hij neerbuigend uit, zoals altijd. “Je zou je er niet op je gemak voelen.”
Ik glimlachte flauwtjes. “Ik snap het… nou, veel succes met netwerken.”
Twee weken later kwam James geschokt thuis. Zijn dure pak was gekreukt en zijn stropdas hing losjes om zijn nek.
“Ze degraderen me,” zei hij, terwijl hij op de bank neerplofte. “Mijn functie wordt blijkbaar ‘geherstructureerd’. Maar ze hebben me niet alleen teruggezet in mijn oude functie – ze hebben me een nog lagere functie gegeven! Mijn salaris is slechter dan toen ik begon! Het slaat nergens op.”
“Eigenlijk is het volkomen logisch,” zei ik zachtjes.
“Die promotie? Die kwam via mijn oude netwerk. Je baas, Mike, en ik kennen elkaar al een tijdje. Toen ik hem vertelde dat mijn man hogerop wilde…” Ik liet de woorden in de lucht hangen.
“Wat?”
vervolg op de volgende pagina
