Julia zou er baat bij hebben zichzelf de volgende vragen te stellen: “Wanneer ben ik dit verlangen kwijtgeraakt? Wat zou me vandaag echt motiveren?” Deze vragen, met vriendelijkheid benaderd, kunnen de weg wijzen als bakens in de mist.
Vaak betekent een afname van verlangen eenvoudigweg dat de relatie in een winterslaap zit , klaar om de volgende lente weer herboren te worden.
De verloren vlam weer aanwakkeren: een onmogelijke missie?
Wees gerust: nee!
Verlangen is geen uitgedoofd vuur, maar smeulende sintels die slechts zachtjes aangewakkerd hoeven te worden . Openlijk communiceren, lachen, elkaar herontdekken… het zijn allemaal ingrediënten die intimiteit voeden.
Therapeutische ondersteuning kan in sommige gevallen waardevol zijn. Maar persoonlijk werk is net zo belangrijk: opnieuw verbinding maken met jezelf, opnieuw verbinding maken met je lichaam en je geest leegmaken… Deze stappen vormen allemaal bruggen naar een persoonlijke wedergeboorte.
In de collectieve verbeelding wordt blijvende liefde vaak vergeleken met een wijn om te rijpen: soms explosief, soms subtiel, maar met de jaren steeds complexer . Het waarderen van deze variaties is een kunst die je moet ontwikkelen.
Doorgaan of stoppen? De natuurlijke cycli van een koppel begrijpen
Liefde is geen constante wervelwind van heftige emoties. Het is eerder een wals op het ritme van de seizoenen: hartstochtelijke uitbarstingen, zomerse zoetheid, herfstmelancholie, winterse stiltes . Door deze evolutie te erkennen, krijgt je relatie de kans om te rijpen.
Julia zou kunnen beseffen dat er achter deze schijnbare kilheid misschien een diepe tederheid schuilgaat, een solide aanwezigheid , als een robuuste boom die bestand is tegen slecht weer .
Uit elkaar gaan is niet de enige oplossing. Soms is het gewoon een kwestie van opnieuw leren samen dansen, in harmonie met jullie nieuwe tempo.
