Linda’s perfect gemanicuurde wenkbrauw ging omhoog. “Wat is dat?”
Ik reikte onder de salontafel en haalde er een map uit. “DIT.”
Ik gaf het aan Matt, die door de pagina’s begon te bladeren. Zijn wenkbrauwen fronsten toen hij de documenten scande: creditcardafschriften, betalingsherinneringen en screenshots van Linda’s extravagante online aankopen.
“Mam,” zei hij met trillende en ongelovige stem, “wat is dit allemaal?”
Linda’s gezicht veranderde… eerst van schrik, toen een dieprode woede. “Hoe DURF je je met mijn privézaken te bemoeien?!” sputterde ze, terwijl haar kalmte als goedkoop glas versplinterde.
“Oh, ik durf het wel,” zei ik koeltjes. “Je wilde mijn financiën onder controle hebben. Ik vond het wel zo eerlijk om die van JOU eens nader te bekijken.”
De stilte die volgde was geladen met de kracht van een dreigende explosie. Linda schoot overeind van de bank, haar handen trilden. “Je probeert mijn zoon tegen me op te zetten!”
“Nee, Linda,” zei ik, terwijl ik mijn standpunt verdedigde, “dat heb je helemaal zelf gedaan.”
Matt keek ons aan, zijn gezicht vol verwarring en schuldgevoel. “Mam… hoe kon je…?”
“Hoe durf je je moeder te ondervragen?” Linda’s stem klonk hysterisch. “Na alles wat ik voor dit gezin heb gedaan! Ik heb alles opgeofferd…”
“Opgeofferd?” onderbrak ik hem, terwijl een bittere lach over mijn lippen rolde. “Je hebt niets opgeofferd behalve het vermogen van je zoon om onafhankelijk te denken.”
Linda’s gezicht vertrok van woede en vernedering. “Denk je dat je alles weet? Je weet helemaal NIETS over mijn familie!”
“Je hebt gelijk!” antwoordde ik. “Ik wist niets over je familie, maar nu ik precies begrijp waar ik mee te maken heb, komt er een kleine verrassing op je af!”
Linda’s gezicht werd rood als een biet toen er een melding op haar telefoon verscheen. Ik had een nieuwe bankrekening op mijn naam geopend en mijn salaris stilletjes weer van de gezamenlijke rekening afgeschreven. Een bericht van de bank flitste over haar scherm.
“Dat kan niet-” begon ze te protesteren, haar stem klonk paniekerig.
“Oh, maar dat kan ik absoluut wel,” onderbrak ik hem, mijn stem kalm en messcherp. “Het is MIJN geld!” De definitieve toon in mijn stem liet geen ruimte voor discussie.
Linda pakte haar map en stormde het appartement uit, terwijl ze zachtjes mompelde. Haar hakken klikten woest op de vloer.
Matt ging zitten, met zijn hoofd in zijn handen. “Sandra, het spijt me zo. Ik wist niet…”
“Natuurlijk niet,” zei ik, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg, mijn stem vol teleurstelling en wanhoop. “Omdat je haar nooit in twijfel hebt getrokken. Maar nu moet je een keuze maken, Matt. Zijn we partners, of is dit huwelijk gewoon een spel waarbij je moeder aan de touwtjes trekt?”
Hij keek me aan, zijn ogen vol spijt, en zijn normaal gesproken zelfverzekerde houding straalde een zekere kwetsbaarheid uit. “Je hebt gelijk. Ik ben een idioot geweest. Ik ga dit oplossen. Ik zweer het.”
“Goed,” zei ik, terwijl ik mijn koffie pakte. Mijn toon liet geen ruimte voor discussie. “Want ik speel geen tweede viool voor je moeder. Nooit.”
Het is een week geleden sinds die confrontatie, en het gaat… beter. Matt heeft zijn best gedaan. Hij heeft zich vaker verontschuldigd dan ik kan tellen, en hij begint eindelijk zijn moeder te zien zoals ze werkelijk is.
“Ik heb nooit beseft hoe controlerend ze mijn hele leven is geweest”, bekende hij op een avond, zijn stem doorspekt van schaamte en nieuwe helderheid.
“Beter laat dan nooit”, antwoordde ik terwijl ik in zijn hand kneep.
Ik heb sinds die avond niet meer met Linda gesproken, en eerlijk gezegd? Zo heb ik het liever. Af en toe een passief-agressief berichtje van haar wordt meteen verwijderd. Geen drama, geen betrokkenheid.
En mijn salaris? Dat blijft precies waar het hoort: op MIJN rekening. Mijn zuurverdiende geld, mijn regels.
Matt is ook anders. Oplettender. Respectvoller. Alsof hij eindelijk begrijpt wat partnerschap eigenlijk inhoudt.
“Dus,” vroeg hij me gisteren nog, “gaat het goed met ons?”
Ik keek hem recht in de ogen. “We zijn ermee bezig.”
Dus, wat vind je ervan? Was ik te streng, of hadden ze het verdiend?
