Maar de vrouw begreep dat tranen niets zouden oplossen, dus haalde ze adem en hield haar hand uit:
— Geef mij je kaartje!
— Waarom? — Artem keek verbaasd naar zijn vrouw.
—Omdat ik naar de winkel ga om meer producten te kopen! — snauwde Albina. —Ik zou je moeder kunnen bellen en haar vragen om te betalen. Wil je dat doen?
Artem fronste zijn wenkbrauwen en liep de hal in. Een paar minuten later kwam hij terug.
— Hier, — zei Artem, terwijl hij de kaart aan zijn vrouw overhandigde.
Tien minuten later liep Albina vol zelfvertrouwen naar de winkel waar ze de producten had gekocht.
Bij elke aankoop die met de kaart werd gedaan, kreeg Artem een melding. Hij raakte steeds meer gefrustreerd door de bedragen die zijn vrouw uitgaf.
Toen hij Albina hoorde terugkomen, kwam hij uit de kamer en riep woedend:
— Waarom is het zo duur? Je hebt een kwart van mijn salaris aan boodschappen uitgegeven!
« Ja, deze keer heb ik twaalfduizend uitgegeven, en de vorige keer maar zeven, » antwoordde Albina emotieloos. « De eerste keer had ik 50% korting, en deze keer was alles voor de volle prijs. Bedank jou en je moeder! » voegde ze eraan toe, terwijl ze de bankpas aan haar man overhandigde.
Artem bleef zwijgen en keek zijn vrouw met een schuldbewuste blik aan. Hij vroeg zich af hoe hij dit had kunnen laten gebeuren.
Hij wist dat Albina gelijk had: hij had strenger moeten zijn tegen zijn moeder.
Bovendien had hij tegen zijn vrouw gelogen toen hij haar vertelde dat hij Margarita Ivanovna niet in de koelkast had zien snacken.
—Sorry, — zei Artem uiteindelijk. —Ik kon er echt niet mee stoppen. Het is gewoon… weet je, ze is mijn moeder…
Albina zuchtte en voelde hoe haar woede langzaam omsloeg in vermoeidheid.
Ze wist natuurlijk hoe moeilijk het voor Artem was om tegen zijn moeder in te gaan, maar ze kon het niet laten om zich gefrustreerd te voelen dat haar eigen verjaardag hierdoor in gevaar kwam.
—Wat moeten we nu doen met wat Margarita Ivanovna al heeft opgegeten? — Albina opende de koelkast.
— We zullen het opeten, aangezien jij alles hebt teruggekocht, — stelde Artem voor, terwijl hij aan tafel ging zitten.
Het enige wat ze nog hoefden te doen, was opeten wat er nog over was. De volgende dag, aan het eind van de dag, begonnen de gasten te arriveren.
De verjaardag verliep geweldig en Albina vergat zelfs wat haar stiefmoeder had gedaan.
Artem leerde een waardevolle les uit deze hele ervaring: hij wilde nooit meer twee keer met zijn kaart voor producten hoeven te betalen.
Dus de volgende keer dat Margarita Ivanovna voor een feestje iets van de koelkast wilde eten, vertelde Artem haar duidelijk dat ze niet mocht aanraken wat voor de gasten was gereserveerd.
—Het is verboden om dat aan te raken, dat is voor gasten!—waarschuwde hij.
« Ik ga het gewoon proeven, niemand zal het weten, » zei Margarita Ivanovna tegen hem, terwijl ze een pakje opende.
— Mam, heb je gehoord wat ik zei? Er komen vanavond gasten, en ze hebben voor dit eten betaald, — zei Artem vastberaden.
Ze trok zich stilletjes terug, geïrriteerd dat ze niet naar believen iets uit de koelkast van haar zoontje mocht eten.
