Mijn schoonmoeder liet me op de garagevloer slapen nadat mijn man was overleden. Ze had niet verwacht dat ze me een maand later om hulp zou smeken.
Judith haalde snel adem en streek met haar hand over haar gezicht.
“God, ik ga zoveel verdomde soep eten, hè?” »
Ik snuffelde.
“Oh, absoluut! Soep, kruidenthee, al die voedzame dingen die je eerder nooit wilde eten. »
Een kom soep | Bron: Midjourney
Ze trok een gezicht.
“Kunnen we niet beweren dat wijn medicinaal is? »
Ik lachte, en tot mijn verbazing lachte Judith ook.
Het was niet perfect. Dat was niet makkelijk. Maar op dat moment wist ik dat het ons zou lukken.
Een lachende oude vrouw | Bron: Midjourney
Want ondanks alles waren we een gezin.
Daarna heb ik Judith naar alle mogelijke medische afspraken meegenomen. Ik wilde weer aan het werk, maar ik besloot dat het op dat moment belangrijker was.
We hadden het geld dat James had achtergelaten en we zouden het gebruiken totdat ik weer aan het werk ging.
Een vrouw rijdt in een auto | Bron: Midjourney
De dokterspraktijk rook steriel, als een sterk ontsmettingsmiddel. Judith zat naast mij, haar handen gevouwen in haar schoot, haar knokkels wit als bot.
Dokter Patel, een man van in de vijftig met vriendelijke ogen, zette zijn bril recht en bladerde door Judiths dossier.
“De biopsie bevestigt dat het stadium drie is”, zei hij zachtjes. “We moeten zo snel mogelijk met de behandeling beginnen. Chemotherapie, radiotherapie… Het zal niet gemakkelijk zijn, maar het is nog steeds te behandelen. »
Een dokter zit aan zijn bureau | Bron: Midjourney
Judith knikte stijfjes, alsof de diagnose niet zojuist een einde aan haar leven had gemaakt.
Ik keek haar aan en wachtte tot ze iets zou zeggen. Ze zei niets.
“Heeft ze een operatie nodig?” ” vroeg ik, om de stilte te vullen.
De dokter knikte even.
Een vrouw zit in de kamer van een dokter | Bron: Midjourney
“Op een dag of een andere dag, ja. Maar eerst richten we ons op het verkleinen van de tumor. De weg zal lang zijn. »
“Dat weet ik,” zei Judith terwijl ze uitademde.
Het was de eerste keer dat ik haar klein zag lijken.
“Heb je een ondersteuningssysteem?” Een familie die jou kan helpen? ” vroeg hij.
Judith aarzelde.
Een vrouw zit in de kamer van een dokter | Bron: Midjourney
“Ze heeft ons,” zei ik met kalme stem. “Ze zal dit niet alleen doorstaan. »
Ik strekte mijn hand uit en bedekte zijn hand met de mijne. Judiths vingers trilden onder de mijne, alsof ze het niet gewend was om vastgehouden te worden.
“Nou, dat maakt het verschil,” zei de dokter glimlachend.
Judith sprak de hele weg naar huis geen woord. Maar toen we de oprit opreden, haalde ze bevend adem.
Een lachende vrouw | Bron: Midjourney
“Dankjewel, April. Bedankt dat je zo geweldig bent. »
“We komen hier wel doorheen”, zei ik.
Voor het eerst knikte ze, alsof ze me geloofde.
Een lachende vrouw | Bron: Midjourney
Als je dit verhaal leuk vond, dan is hier nog een verhaal voor je |
Dit werk is geïnspireerd op echte gebeurtenissen en personen, maar is om creatieve redenen verzonnen. Namen, personages en details zijn veranderd om de privacy te beschermen en het verhaal te verbeteren. Eventuele gelijkenissen met bestaande personen, levend of overleden, of met bestaande gebeurtenissen berusten op puur toeval en zijn niet de bedoeling van de auteur.
De auteur en uitgever doen geen enkele aanspraak op de juistheid van de gebeurtenissen of de weergave van personages en zijn niet aansprakelijk voor eventuele verkeerde interpretaties. Dit verhaal wordt ‘zoals het is’ aangeboden. Alle meningen die hierin worden geuit, zijn die van de personages en geven niet de meningen van de auteur of uitgever weer.
