Gezien de nood van mijn dochter nam ik een moeilijk, maar noodzakelijk besluit: ik blaas de bruiloft af. “Mijn dochter komt op de eerste plaats”, zei ik, terwijl ik de druk van de beslissing voelde. Emilie vertrok, vergezeld door haar bruidsmeisjes. Julie omhelsde me en ik wist dat ik het juiste had gedaan. Mijn prioriteit was en zou altijd mijn dochter zijn.
De volgende dag deelden Julie en ik een uitgebreid ontbijt. Ze vroeg mij of ik zeker was van mijn beslissing. “Ja lieverd,” antwoordde ik. Ik had ervoor gekozen haar onschuld en onze band te beschermen, ook al betekende dit dat ik het idee van nieuw gevonden geluk de rug moest toekeren.
Een voor de hand liggende conclusie
De glimlach van mijn dochter, haar levensvreugde en haar oprechtheid waren het allerbelangrijkste. Op dat moment besefte ik dat ik niets verloren had, omdat ik het respect van mijn dochter had verdiend en onze onverbreekbare band had behouden.
Soms betekent opkomen voor wat goed is dat je dingen moet opgeven die je belangrijk vindt. Maar als het om zijn familie gaat, kent hij geen compromissen.
