Charlie had het niet verwacht. Hun dagelijks leven was niet perfect, maar wel echt en oprecht. Ze hadden een gezinsleven opgebouwd, gevuld met werk, samen lachen en simpele momenten. Hij werkte hard om hun stabiliteit te waarborgen, terwijl hij actief betrokken was bij huishoudelijke taken en de opvoeding van de kinderen.
Maar langzaamaan verdween er iets in Miranda. Ze leek ergens anders, afwezig, zelfs als ze er wel was. Zijn blik toonde niet langer dezelfde tederheid als die van zijn dochters. Ze werd een schaduw in hun dagelijks leven.
De schok van verlatenheid
Toen ze vertrok, bleef Charlie alleen achter met Sophie en Emily, vijf en vier jaar oud. Hij kreeg te maken met het onbegrip van kinderen, de emotionele leegte en de vragende blikken van mensen in zijn omgeving. De nachten waren lang, de ochtenden zwaar. Toch koos hij er dag na dag voor om verder te gaan.
