Een glimlach achter elke doos
Ik ging naar huis om, zoals hij zei, “mijn koffers te pakken”. Maar in werkelijkheid waren mijn belangrijkste zaken al een tijdje ergens anders. Elk gesloten vakje markeerde het einde van een hoofdstuk en het begin van een ander. Het was geen ontsnapping, maar een overgang naar een lichter leven. En de rest zou overheerlijk zijn.
Het goed uitgewerkte plan
Een paar maanden eerder had mijn moeder, die mijn ex nooit had vertrouwd, me geholpen met de financiering van het huis. Maar niet zomaar. Dankzij een contract had ze het exclusieve gebruiksrecht op het pand verworven. Een detail dat Sylvain, te druk bezig met het koesteren van zijn ‘overwinning’, volledig over het hoofd had gezien.
vervolg op de volgende pagina
