Een omgeslagen pagina, een toekomst die lacht
Terwijl ze Hugo over de scène vertelde , lachten ze samen. Een oprechte, geruststellende lach. Sindsdien heeft Camille niet meer achterom gekeken. Ze geniet van het heden. Nog geen grote trouwplannen, maar de liefde is er, sterk, lief en oprecht.
En het leven heeft weer kleur gekregen. Haar moeder droomt al van kleinkinderen, haar hart is in vrede. En Camille kan het eindelijk zonder aarzeling zeggen: ja, ik ben gelukkig.
