Nadat hij zijn vrouw na de scheiding berooid had achtergelaten, wreef Anton tevreden in zijn handen. En drie jaar later, toen hij toevallig zijn ex tegenkwam, kon hij zijn ogen niet geloven.

Albina glimlachte:

— Nou ja, zoals je kunt zien, werk ik er ook een beetje bij.

De tweede man lachte.

— Jij, zoals gewoonlijk. In jouw situatie zit iedereen op kantoor, en hier ben jij, buiten tussen de mensen.

Albina zei:

– Eet smakelijk.

Anton zat daar, met zijn mond open.

— Dus u bent de eigenaar? — wist hij uiteindelijk te vragen.

Albina glimlachte:

— Ja, dit is mijn café. Geniet ervan. Als je iets nodig hebt, kun je het aan serveerster Lena vragen.

En Albina kwam het kantoor binnen. Ze voelde de verbaasde blik van haar ex-man op haar rug. Het was duidelijk dat ze het verleden eindelijk los had gelaten.