Ons geheugen functioneert een beetje als een bibliotheek, die zijn ruimte moet beheren. Herinneringen die als onbelangrijk worden beschouwd , worden geleidelijk gewist om ruimte vrij te maken. Deze sortering vindt vooral plaats tijdens de slaap, een belangrijk moment waarop de hersenen essentiële herinneringen consolideren en overbodige informatie verwijderen.
Er doet zich nog een ander fenomeen voor: reconsolidatie . Elke keer dat een herinnering wordt opgeroepen, wordt deze tijdelijk kneedbaar en kan worden veranderd voordat deze opnieuw wordt opgeslagen. Zo kunnen onze herinneringen zich in de loop van de tijd ontwikkelen, waarbij nieuwe elementen worden geïntegreerd of het geheugen zelfs wordt beïnvloed door externe informatie.
PKMzeta en KIBRA: de bewakers van het geheugen
Onderzoekers hebben ontdekt dat bepaalde moleculen een sleutelrol spelen in de levensduur van herinneringen . Eén daarvan, PKMzeta , fungeert als biologische lijm en zorgt ervoor dat de synaptische verbindingen sterk blijven. Maar dit eiwit heeft een beperkte levensduur. Hoe kan het ervoor zorgen dat herinneringen tientallen jaren meegaan?
Het antwoord ligt bij een andere belangrijke speler : KIBRA . Dit molecuul fungeert als een label dat de synapsen ‘markeert’ die bewaard moeten blijven. Samen vormen PKMzeta en KIBRA een moleculaire alliantie die ervoor zorgt dat herinneringen behouden blijven.
De invloed van slaap op het geheugen
Bent u ooit wakker geworden met de oplossing voor een probleem dat de dag ervoor nog onoplosbaar leek? Dit komt doordat slaap een essentiële rol speelt bij het organiseren en stabiliseren van herinneringen. ’s Nachts sorteert, classificeert en versterkt de hersenen bepaalde informatie, terwijl andere informatie wordt gewist.
