We denken vaak dat we de redenen voor een ontslag begrijpen: kostenbesparingen, herstructurering… Toch tart mijn verhaal elke logica. Achter dit brute ontslag ging een emotionele wirwar schuil die veel verontrustender was dan ik me had kunnen voorstellen.
Een bruut en onverklaarbaar ontslag
Mijn naam was Lena, een toegewijde medewerkster die in haar bedrijf geloofde. Ik had me opgewerkt en elke opdracht met passie uitgevoerd. Mijn baas, Greg, was streng maar rechtvaardig. Dat dacht ik tenminste, tot de dag dat hij me onaangekondigd op zijn kantoor ontbood.
“We moeten uw functie om budgettaire redenen schrappen.” Een bondige zin, emotieloos uitgesproken. Binnen enkele ogenblikken stortte mijn hele professionele wereld in. Zonder waarschuwing vooraf, zonder mezelf iets te verwijten. Gewoon niets.
Ik verliet dat kantoor verdwaasd, verteerd door een gevoel van flagrante onrechtvaardigheid. Wat ik toen niet wist, was dat deze beslissing gebaseerd was op een heel andere logica dan die van werk.
Een verrassende communicatie
De volgende ochtend, nog steeds verdwaasd, trilde mijn telefoon. Er verscheen een onbekend bericht . De afzender? Sarah, Gregs vrouw. Ik wist niet eens dat ze mijn nummer had.
“We moeten praten. Ik moet je de waarheid vertellen.”
Hoewel ik er moeite mee had, drong een intuïtie me ertoe deze ontmoeting te accepteren. Ik had een vaag voorgevoel dat het geen toeval was.
De achtergrond van een besluit
