“Als je hem niet vertelt wat je voelt, loop je het risico om te verdwalen in je twijfels.”
Dus besloot ik met hem te praten.
Een onverwachte waarheid, maar zonder verraad
Alexandre ontweek de vraag niet. Hij keek me kalm aan en legde het oprecht uit. Ja, Nadège is inderdaad zijn zus. Maar ze maakt financieel een moeilijke tijd door. Hij helpt haar zo goed als hij kan, zonder er met mij over te willen praten, om mij niet bij haar zorgen te betrekken.
“Ik wilde niet dat je het gevoel kreeg dat ik een last was,” zei hij. Het was geen leugen. Gewoon een vorm van discretie, misschien onhandig, maar beschermend.
Een keuze van het hart
Die dag nam ik een beslissing. Ik belde Nadège. Niet om iets op te lossen, maar gewoon om haar te vertellen dat ze ook op mij kon rekenen. Daarmee begreep ik iets wezenlijks: ik herontdekte diep vanbinnen dat vergeten gevoel van verbondenheid, van een soort familie.
