Op de avond van onze trouwdag hief mijn man nuchter zijn glas. Ik volgde zijn voorbeeld, maar merkte plotseling op: hij had stilletjes iets in mijn glas gegoten. Een koud, angstig voorgevoel kromp in mijn maag. Ik wilde het risico niet nemen.
ADVERTENTIE
Toen iedereen afgeleid was, wisselde ik voorzichtig mijn glas om voor het glas van zijn zus, die naast mij zat.
Ongeveer tien minuten later kletterden we met glazen en dronken we. En bijna meteen voelde ze zich misselijk. Geschreeuw, paniek. Mijn man was verbaasd, alsof hij zelf bijna gevallen was.
ADVERTENTIE
Mijn hoofd vroeg: “Wat ben je van plan, lieverd?”
Mijn zus werd met de ambulance afgevoerd. Iedereen was verbaasd.
“Hoe is dit gebeurd?” zei hij opgewonden. “Nee, ze had niet moeten drinken… Ik heb het glas echt omgedraaid!”
Alleen ter illustratie
Mijn hart zonk in mijn schoenen. Ik had me dus niet vergist. Hij wilde me echt kapotmaken. Dit alles was voor me voorbereid.
ADVERTENTIE
Nadat ik stilletjes naar huis was teruggekeerd, nam ik weer plaats aan tafel. Ik probeerde normaal te ademen en mijn blik te beheersen.
ADVERTENTIE
Later kwam hij naar mij toe.
“Hoe gaat het met je?” vroeg hij met een geforceerde glimlach.
“Oké,” antwoordde ik. “En jij?”
Hij aarzelde.
En ik wist: vanaf dit moment zou alles veranderen. Maar het belangrijkste is dat ik leef.
De volgende ochtend kwam ik aan in het ziekenhuis. Zijn zus lag op de afdeling, bleek, zwak, maar bij bewustzijn.
De artsen zeiden: “Het was een ernstige vergiftiging. Ze heeft geluk gehad. Als de dosis iets hoger was geweest…”
Ik knikte dankbaar naar het lot. En ook naar mezelf.
Thuisgekomen ontmoette hij mij alsof er niets gebeurd was:
“Hoe gaat het met haar?” vroeg hij.
Ik glimlachte.
“Levend. En ik herinner me dat de glazen anders stonden,” voegde ik eraan toe.
Hij verstijfde. Zijn vingers trilden.
– Wat bedoel je hiermee?
– Nog niets. Gewoon een observatie.
– En denk jij eens na over wat je de politie gaat vertellen als ik besluit met ze te praten?
Die nacht sliep hij niet.
Ik begon bewijs te vinden. Correspondentie, apotheekbonnetjes, telefoongegevens.
Alleen ter illustratie
Er ging een week voorbij. Mijn man werd nerveus.
Onvoorspelbaar voor hemzelf, beschouwde hij mij als de ‘ideale vrouw’ – liefdevol, begripvol en met alles akkoord.
vervolg op de volgende pagina
