Een levenskeuze gericht op het universele
Tussen de roep van de menselijke liefde en die van de spirituele roeping moest Jorge Mario Bergoglio een moeilijke keuze maken. Uiteindelijk wendde hij zich tot de Kerk, als antwoord op een bredere roeping, zonder ooit zijn tedere herinneringen te ontkennen .
Deze liefde uit het verleden was geen schandelijk geheim, maar een waardevolle stap die hem gevormd heeft tot de meelevende man die hij is geworden.
Een paus die dicht bij het volk staat
Deze romantische episode onthult nog een andere kant van paus Franciscus: zijn diepe menselijkheid , die ver verwijderd is van de plechtige houding die je van een spiritueel leider zou verwachten.
Tijdens hetzelfde gesprek met Ricardo en Manoli vertelde hij ook over zijn eenvoudige gewoontes: rijst, gekookte aardappelen, gegrilde vis, kip en hoe graag hij samen met zijn geliefden gezellige maaltijden nuttigde.
Hij beschreef zichzelf als “een gewoon mens ” en aarzelde niet om in zeldzame gevallen stiekem het Vaticaan te verlaten om voetbalwedstrijden te bezoeken.
Een sterk sociaal perspectief
François stond bekend om zijn uitgesproken mening en bracht ook maatschappelijke kwesties rechtstreeks ter sprake:
Sommigen zeggen dat ik een communist ben. Ik zeg alleen maar dat als je de armen uit het Evangelie haalt, het instort.
vervolg op de volgende pagina
