Wat we achterlaten
Die avond, op de veranda, tussen een kop thee en een stuk zelfgemaakte frambozentaart , vertrouwde mijn moeder me toe: “Liefde verdwijnt niet. Ze transformeert. Ze wacht, soms een heel leven lang, om zich te uiten.” In het gouden licht van de schemering begreep ik dat liefde, ware liefde, niet sterft. Hij kijkt, discreet, in een jurk, in een brief, in een herinnering.
Een les in menselijkheid
Dit verhaal is meer dan zomaar een ongewone anekdote. Het herinnert ons eraan dat achter elk verhaal een emotionele waarheid schuilt. Dat paden elkaar kruisen, verdwalen en soms weer terugvinden. En dat het nooit te laat is om een belofte na te komen of een definitief, betekenisvol afscheid te nemen.
