Victors stem werd aarzelend. “En Natalia dan? Ik denk dat ze iets vermoedt.”
Lidia’s antwoord was kil en berekenend. “Dat zou zonde zijn. Ik heb het theerecept geperfectioneerd. Deze keer laat het geen sporen na.”
Natalia’s hart bonsde. Een gekraak onder haar voet verraadde haar aanwezigheid.
“Natalia? Ben jij dat?” riep Victor.
Ze dwong zichzelf om kalm te klinken.
“Ja, lieverd. Ik kom net terug van de winkel. Wil je wat drinken?”
In de keuken trilden Natalia’s handen terwijl ze de thee zette, wanhopig proberend haar zenuwen in bedwang te houden. Lidia kwam al snel bij haar en bood aan te helpen. Natalia wees het aanbod af met een vriendelijke glimlach. “Maak je geen zorgen, mam. Ik heb speciale honing gekocht. Die zit in mijn tas in de gang.”
Dat moment gaf haar net genoeg tijd om stiekem een berichtje te sturen naar een contactpersoon die Egor haar ooit had aangeraden te bellen in geval van gevaar. Terug in de woonkamer verwisselde ze voorzichtig de theekopjes, terwijl Lidia afgeleid was.
vervolg op de volgende pagina
