Rechercheur Reynolds greep in: “We hebben bewijs nodig als hij een bedreiging vormt.”
De daaropvolgende weken werkte Rachel samen met de autoriteiten om bewijs te verzamelen van Daniels misbruik en criminele activiteiten. Ondertussen kon ik het gevoel niet van me afschudden dat ik in de gaten werd gehouden. Toen probeerde iemand op een nacht in te breken in mijn appartement.
Ik belde 112 toen de inbreker de deur forceerde, maar mijn alarm joeg hem weg. Dat was de druppel.
Kort daarna kreeg Rachel een huiveringwekkend bericht: “Je hebt gepakt wat van mij is. Ik kom hem halen.”
Meer had de politie niet nodig. Er werd een undercoveroperatie georganiseerd. Rachel stemde ermee in om Daniel te ontmoeten, met een afluisterapparaat. Hij werd gearresteerd op meerdere aanklachten – hij zou hen nooit meer kwaad doen.
Later keek Rachel me met tranen in haar ogen aan. “Je hebt mijn zoon gered.”
Ik hield haar handen vast. “Hij is onze zoon.”
Maanden later stonden we zij aan zij toen de rechter mijn adoptie van Matthew definitief maakte.
Rachel boog zich voorover en fluisterde: “Ben je er klaar voor?”
Ik glimlachte en hield Matthews kleine handje vast. “Meer dan ooit.”
En op dat moment wist ik het: dit was het lot. We waren altijd voorbestemd om een gezin te zijn.
