Zijn grootvader had hem verteld dat er vroeger, op de plek waar onze huizen waren gebouwd, een oude boerderij had gestaan. Een familielegende verhaalt over een schat, een kist gevuld met goud, die door de voormalige bewoners was begraven voordat ze tijdens de oorlog vluchtten.
Paul zat in financiële moeilijkheden en zag dit als een kans om zijn leven te veranderen. Hij dacht dat als hij iets zou vinden, hij het zou delen. Maar hij had mij niets gevraagd. En dat was nou juist het echte probleem.
Tussen respect en vertrouwen: de grens overschreden
Ook al had hij niets gevonden, hij had toch een belangrijke grens overschreden: die van respect voor eigendom en vertrouwen tussen buren. Zijn eerlijke bekentenis behoedde mij ervoor de autoriteiten te bellen… maar niet voor het vermijden van een serieus gesprek .
Ik eiste dat hij het gat onmiddellijk zou dichten, zijn excuses zou aanbieden en, nog belangrijker, dat hij het nooit meer zou doen. De politie was slechts een telefoontje verwijderd.
Wat je echt begraaft in een tuin
De volgende dag kwam Paul zijn belofte na: hij vulde het gat, herstelde de tuin en hielp mij zelfs met het herplanten van het gazon. Maar in de dagen die volgden, kon ik het niet laten om weer aan dit verhaal te denken. Wat als deze schat echt bestond?
Maar er werd mij een waarheid duidelijk , die kostbaarder is dan goud : het vertrouwen tussen buren hangt aan een zijden draadje. En soms is het beter om legendes te laten waar ze liggen… nou ja, begraven.
Wat te onthouden
Een eenvoudig gat in een tuin kan veel meer onthullen dan alleen aarde: het kan beperkingen, geheime dromen en menselijke fouten blootleggen. Paulus zocht een uitweg. Wat ik leerde, was een les: een gerespecteerde tuin is beter dan een twijfelachtige schat.
