Wanneer erfenis een bron van frustratie wordt
Het is niet alleen geld dat Tom het zwaarst treft. Het gevoel dat je eigen leven stagneert , terwijl het leven van je ouders verrijkt wordt met ervaringen. Omdat hij een bescheiden inkomen heeft, huurt hij en heeft hij moeite om geld opzij te zetten. In deze context wordt erfenis een ‘oplossing’ op de middellange termijn.
Een begrijpelijke redenering… maar het geeft wel aan dat er sprake is van een emotioneel onevenwicht , waarbij we verwachten dat anderen onze eigen gaten opvullen.
Aankopen die als onrechtvaardig worden ervaren
Nieuwe auto, verbouwde keuken, cruise over de Middellandse Zee… voor Tom worden alle pleziertjes die zijn ouders hem gunnen een bron van ergernis. Soms beschuldigt hij hen van egoïsme en onachtzaamheid. Toch genieten ze slechts op legitieme wijze van de vruchten van hun arbeid.
De paradox? Tom is zich hiervan bewust. Hij weet dat zijn reactie buitenproportioneel is. Maar zijn eigen financiële problemen voeden een vorm van bitterheid die moeilijk te beteugelen is.
Een afstand die zich aandient
Door de voortdurende verwijten verslechterde de relatie met zijn ouders. Moe van de spanningen deden ze een stap achteruit. Ze zijn er als het nodig is, maar geven hun projecten niet op. Ze herinnerden hem er, zonder agressie maar met klem , aan dat hun geld geen verplichting was, maar een vrijheid die ze zichzelf gunden.
Een uitnodiging tot autonomie
Toms verhaal staat niet op zichzelf. Het brengt een gevoelig onderwerp aan het licht: de stille verwachtingen rondom erfenissen , in een context waarin veel jongvolwassenen te maken krijgen met reële financiële moeilijkheden. Maar het stelt ook het idee van persoonlijke verantwoordelijkheid ter discussie.
vervolg op de volgende pagina
