Een zelfgemaakte taart op het aanrecht | Bron: Midjourney
“Het is geen carrière voor lui mensen, zoals mijn grootvader zegt,” grinnikte ze. “Het gaat erom… een moment vast te leggen dat we nooit meer zullen hebben. En ik heb veel mooie momenten in mijn leven verloren, weet je? Er zijn momenten waar ik altijd aan zal twijfelen. Herinneringen die ik met mijn moeder had kunnen hebben. Met mijn vader…”
“Ik vind dat een prachtig idee, lieverd,” zei ik. “Je zult me ooit eens een van je werken moeten laten zien, oké?”
Ze glimlachte en knikte.
Ze wilde alles over Mark weten. De Mark die ik leerde kennen en liefhebben.
Een camera op een salontafel | Bron: Midjourney
In de daaropvolgende maanden bouwden Lily en ik een relatie op die kwetsbaar en onvermijdelijk aanvoelde.
We hebben urenlang foto’s doorgenomen, lachend en huilend, terwijl we de gaten in elkaars leven opvulden.
Lily vertelde me haar favoriete herinnering aan Mark: hoe hij haar leerde steentjes te stuiteren bij een meer vlak bij het huis van haar grootouders. Ik vertelde hem over zijn vreselijke gewoonte om in de auto vals te zingen, zodat ik kon lachen. We hebben het niet gezegd, maar ik denk dat we het allebei voelden.
Fotoalbums op een tafel | Bron: Midjourney
Het was helend.
Toen de winter overging in de lente, besefte ik de waarheid. Wat ik in de garage vond, was niet alleen een stukje uit Marks verleden. Het was een uitnodiging om mijn leven te verruimen op manieren die ik nooit voor mogelijk had gehouden.
Ik wilde steeds meer tijd met Lily doorbrengen. Op een dag zag ik een advertentie voor een fotografiecursus op het community college.
“Wil je gaan?” “Ik heb het Lily aan de telefoon gevraagd in de hoop dat ze ja zou zeggen.
