Sara’s biologische moeder, Olga Domin, legde een verklaring af die in de rechtszaal werd voorgelezen.
Ze noemde de drie verdachten “sadisten” en zei “Hoewel zelfs dit woord niet genoeg is voor jullie. Ik zou zeggen dat jullie beulen zijn.”
Vervolgens richtte ze zich tot haar dochter en zei: “Ze is nu een engel die vanuit de hemel op ons neerkijkt. Ze ervaart geen geweld meer.”
De code van de gevangene
Toen Sharif de gevangenis inging, werd hij geconfronteerd met de schrijnende realiteit van het leven tussen geharde criminelen. Vaak wordt begrepen dat moordenaars en veroordeelden onder een eigenaardige code leven, één die misdaden tegen kinderen veracht.
Urfans reputatie als kindermoordenaar bezegelde zijn lot en verhalen over zijn misdaad deden de ronde binnen de gevangenismuren, waardoor hij een gemerkt man werd.
In gesprek met de Sun legde een bron uit dat Sharif sinds zijn aankomst in HMP Belmarsh in Zuid-Londen, bekend als het Guantanamo Bay van Groot-Brittannië, “heeft geprobeerd om zijn hoofd naar beneden te houden”.
“Maar het nieuws deed snel de ronde wie hij was… Gedetineerden waren niet blij dat hij bij hen was en hoewel de andere gevangenen zitten voor gruwelijke misdaden, houden veel van hen niet van mensen die kinderen aanvallen.”
En op nieuwjaarsdag, slechts enkele weken na zijn levenslange gevangenisstraf, vielen twee gevangenen die “misselijk werden van zijn mishandeling van Sara,” Ufran aan met een gekarteld deksel van een tonijnblik.
vervolg op de volgende pagina
