In haar zeldzame uitspraken beweert ze geen hulp van buitenaf te willen en verklaart ze dat ze zelfredzaam is. Een uitspraak die vaak wordt gehoord door mensen die, uit trots of angst, liever hulp weigeren dan hun zwakheden te tonen.
Wat zijn verhaal ons leert
Loni’s geval staat niet op zichzelf. Het benadrukt een al te bekend fenomeen: hoe bepaalde uitdagingen – relatiebreuken, mediadruk, eenzaamheid – ertoe kunnen leiden dat je de weg kwijtraakt. Toch schuilt achter elke val vaak de mogelijkheid tot wedergeboorte.
Veel Franse organisaties bieden meelevende ondersteuning aan mensen in moeilijkheden. Psychologen, maatschappelijk werkers, revalidatiecentra… Er bestaan oplossingen, mits je de eerste stap zet, hoe klein ook.
Wat als we onze hand uitstrekken, in plaats van weg te kijken?
In plaats van commentaar te leveren of te oordelen, kunt u zich beter afvragen: wat kan ik doen om te helpen? Een simpele glimlach, een vriendelijk woord, een verwijzing naar een maatschappelijk werker… Deze kleine gebaren kunnen soms grote veranderingen teweegbrengen.
