Vroeger was een simpel ‘nee’ van de ouders voldoende om de kaders te bepalen. Tegenwoordig aarzelen veel ouders, uit angst dat ze de persoonlijkheid van hun kind beperken. Wat als het leren zeggen van ‘nee’ juist een waardevol hulpmiddel zou worden om hem te helpen groeien? Laten we samen een kijkje nemen achter de schermen van een welwillende en verlichte autoriteit. Waarom het belangrijk is om grenzen te stellen voor kinderen Stel je een auto voor zonder remmen. Snel, spannend… maar gevaarlijk. Een kind zonder grenzen is een beetje hetzelfde: vol energie, maar zonder enig houvast om op het juiste moment te kunnen stoppen. Beperkt de structuur, stelt gerust en biedt concrete handvatten voor het begrijpen van de wereld. In een maatschappij waar vaak wordt gepleit voor totale vrijheid, is het belangrijk dat het management een eerlijke en evenwichtige plek krijgt. Streng zijn zonder rigide te zijn: de kostbare nuance Nee, streng zijn betekent niet dat je generaal in het leger moet worden. Het gaat erom dat je consequent bent. Een aangekondigde regel moet gerespecteerd worden. Als een dessert alleen is toegestaan ​​na het eten van groente, dan is er geen uitzondering voor “slechts deze ene keer” . Dit constante kader creëert een gevoel van veiligheid bij het kind, dat weet wat het kan verwachten. Leg uit om het acceptabeler te maken In plaats van het klassieke en frustrerende “het is nu eenmaal zo “, is het beter om een ​​duidelijke uitleg te geven. Bijvoorbeeld: “Je mag niet slaan, want dan doe je het andere kind pijn .” Het kind begrijpt dan de gevolgen van zijn daden en integreert geleidelijk aan op een meer natuurlijke manier sociale normen . Maak van ‘nee’ een leermogelijkheid Een kind dat door de woonkamer rent? In plaats van te schreeuwen, bied je een alternatief aan: “Hier, we lopen. Als je wilt rennen, gaan we later naar het park.” Je vermijdt een frontale confrontatie en laat zien dat er andere opties zijn. Het aanbieden van ingelijste keuzes: de kracht van illusie Kinderen vinden het leuk om zelf te beslissen. Maak van de gelegenheid gebruik om zaken in een kader te plaatsen, maar geef ze toch een gevoel van controle. “Draag je liever de rode trui of de blauwe?” ” Wat hij ook kiest, hij zal een trui dragen, maar hij zal zich wel betrokken voelen bij de beslissing. Een beetje zoals iemand zijn dessert laten kiezen tussen appel en appelmoes: je behoudt de controle over het menu, maar geeft hem wel een vorm van vrijheid. Bekritiseer het gebaar, nooit het kind Vermijd zinnen die je het etiket ‘Je bent gemeen’ opplakken. Geef de voorkeur aan: ‘Wat je deed was niet aardig .’ Zo voorkom je dat zijn identiteit wordt aangetast en bescherm je zijn zelfvertrouwen. Het lijkt een klein detail, maar het maakt een groot verschil in zijn persoonlijke ontwikkeling. De kunst om kalm te blijven (zelfs als alles in brand staat) Er wordt zelden naar een boze ouder geluisterd. Haal diep adem. Neem wat afstand. Spreek dan rustig en beslist. Het kind leert veel meer van jouw voorbeeld dan alleen van jouw woorden. Verduidelijk verwachtingen, verbied ze niet alleen Zeg niet alleen “Stop!” » vaag en verontrustend. Zeg in plaats daarvan: “In de bibliotheek wordt gefluisterd.” ” Deze verduidelijking helpt het kind te begrijpen wat hij wel kan, en niet alleen wat hij niet kan. Wat is eigenlijk een welwillende autoriteit? Het gaat erom te weten hoe je moet begeleiden, uitleggen, een kader moet schetsen, zonder ooit vernederend te zijn. Het is een beetje alsof je een vuurtoren in de storm bent: stabiel en helder. Het kind kan hiernaar verwijzen om verder te komen, zonder angst om te verdwalen. Grenzen stellen heeft ook met liefde te maken. Door opnieuw ‘nee’ te zeggen tegen uw kind, geeft u hem of haar een kader waarin hij of zij in alle veiligheid kan opbloeien. Het gaat er niet om zijn vrijheid te beperken, maar om hem te helpen zijn vrijheid te kanaliseren. Tussen luisteren, uitleggen en consequent zijn is het stellen van grenzen met vriend