Maandenlang had Tess, een jonge werkende moeder, last van aanhoudende buikpijn. Ze dacht dat het een tijdelijk spijsverteringsprobleem was of een gewoon onevenwicht dat verband hield met de periode na de bevalling. Ook zijn arts zag er niets verontrustends in. Achter al deze ellende schuilt echter een nog veel donkerdere realiteit: darmkanker in stadium 4. Dit is haar verhaal, de signalen die ze niet heeft opgemerkt en de belangrijke lessen die ze hieruit heeft geleerd.
De eerste tekenen worden te vaak geminimaliseerd
In het begin had Tess af en toe last van maagkrampen. Niets bijzonders, althans niet oppervlakkig. Deze pijnen, die zich heel laag in de buik bevonden, deden denken aan pijnlijke menstruaties of endometriose. Geleidelijk aan werden ze moeilijk te verdragen en drukten ze haar op de grond, opgerold van de pijn. En toch, ondanks deze waarschuwingssignalen, bleef een precieze diagnose uit.
Analyses die geruststellen… ten onrechte
Er werd inderdaad bloedonderzoek gedaan. Het resultaat: ijzertekort en aanhoudende bloedarmoede. Dit zijn veelvoorkomende klachten bij vrouwen, die vaak worden toegeschreven aan een onevenwichtig dieet of een recente bevalling. Omdat Tess altijd al last had van dit soort onevenwichtigheden, maakte ze zich er niet zo druk om. Deze klachten hielden echter wel degelijk verband met zijn kanker.
vervolg op de volgende pagina
