De hedendaagse psychologie benadrukt de essentiële rol van ons onderbewustzijn in deze momenten. Midden in de nacht, terwijl onze geest tot rust komt, komen onze verborgen emoties soms weer naar boven in de vorm van bijzonder levendige dromen. Dit is waar het concept van “bezoekdromen” om de hoek komt kijken .
Bezoekdromen: wanneer het onderbewustzijn wonden heelt
Patrick McNamara, neuroloog en psychiater aan de Universiteit van Boston, is gefascineerd geraakt door deze zeer ongewone dromen. Volgens hem wordt een ‘bezoekdroom’ gekenmerkt door de verschijning van de overledene in een serene staat, vaak verjongd of in betere gezondheid. Dit zijn geen vage herinneringen, maar heldere scènes, getekend door sterke emoties. Alsof we een waar moment van hereniging beleven.
En het is geen op zichzelf staand fenomeen: studies tonen aan dat deze dromen vaak voorkomen tijdens rouw en een waardevolle rol kunnen spelen bij emotioneel herstel. Het is als een laatste kans om afscheid te nemen… of een geruststellende boodschap te ontvangen.
Een rustgevende aanwezigheid in het hart van de nacht
Psycholoog Jennifer E. Shorter, een specialist in het verband tussen verdriet en dromen, heeft een aantal gemeenschappelijke kenmerken in deze ongewone dromen geïdentificeerd:
- Een vredig en stralend gezicht : de overledene verschijnt vaak in een staat van vrede, alsof hij gekomen is om ons te vertellen dat alles goed gaat met de plek waar hij is.
- Een troostende boodschap : het is niet ongewoon dat deze dromen lieve woorden bevatten, of zelfs gewoon een gevoel van aanstekelijk welzijn.
- Intuïtieve communicatie : Woorden zijn niet altijd nodig. In deze dromen vindt begrip vaak plaats via een bijna telepathische verbinding.
- Een vredige omgeving : een heldere tuin, een kamer die baadt in het licht, een gevoel van zweven… De sfeer van deze dromen contrasteert met het dagelijks leven.
Een intieme… en universele ervaring
Uit een onderzoek in Canada bleek dat bijna 70% van de nabestaanden die droomden over hun overleden dierbaren, dit zagen als een oprecht moment van verbondenheid. Voor sommigen versterkt het zelfs hun geloof in een leven na de dood. Voor anderen is het gewoon een stap in hun rouwproces, een zachte en symbolische manier om een bladzijde om te slaan zonder het boek ooit echt dicht te slaan.
vervolg op de volgende pagina
