Dit sluit ook aan bij een andere realiteit: die van impulsiviteit. Wanneer we moeite hebben om ons gedrag te beheersen of wanneer we onnadenkend handelen, kunnen we ons overgeven aan gedrag dat we normaal gesproken niet zouden vertonen… zelfs als we er een beetje verlegen mee zijn!
Een kwestie van aandacht?
Er is ook een minder besproken, maar even interessante mogelijkheid: aandacht trekken. In sommige gevallen kan een ongewoon gebaar in het openbaar een manier zijn (onbedoeld of niet) om de aandacht te trekken. Ja, zelfs als het is om een negatieve reactie uit te lokken! Voor sommige mensen is afkeurende aandacht beter dan totale onverschilligheid.
Kindergewoonten die blijven bestaan
Er wordt vaak gezegd dat gewoonten die vroeg in het leven worden gevormd, het meest hardnekkig zijn. En dat klopt ook hier! Als een kind opgroeide in een omgeving waar dit soort gedrag niet werd gecorrigeerd of afgekeurd, is de kans groot dat het het als volwassene blijft doen, zonder er een probleem mee te hebben. Het is net zoiets als “hallo” zeggen zonder te zoenen : als niemand je dat heeft geleerd, hoe weet je dat dan?
Een gebrek aan sociale referentiepunten
In andere gevallen kan het gebaar simpelweg een gebrek aan informatie over sociale codes weerspiegelen. Onderwijs (familie, school of culturele context) speelt een sleutelrol in hoe we ons in de maatschappij leren gedragen. En als dit punt verwaarloosd is, is het niet verwonderlijk dat bepaalde etiquetteregels in de vergetelheid raken.
vervolg op de volgende pagina
