Een reis tussen cinema en de zoektocht naar identiteit
Anthony Delon had tevreden kunnen zijn met een leven onder de bezieling van een legendarische naam . Maar hij gaf er de voorkeur aan zijn eigen pad te volgen. Hij acteert in films, schrijft en werkt aan persoonlijke projecten… zonder ooit te proberen te imiteren. Deze veeleisende keuze levert hem soms een harder oordeel op. Toch blijft hij bouwen, creëren en zichzelf laten gelden.
In de media vertelt hij vaak over de moeilijkheden die het met zich meebrengt om de zoon van een monument te zijn. Constant met hem vergeleken worden, nooit gezien worden voor wie hij is. Een realiteit die alleen de kinderen van iconen volledig kunnen begrijpen. Maar ondanks dit alles blijft Anthony trouw aan zichzelf, tussen soberheid en elegantie , helderheid en ingetogenheid .
Een verontrustende gelijkenis… en een schoonheid die de eeuwen overspant
Wat vandaag de dag nog steeds opvalt, is de mate waarin Anthony Delon een volwassen, vredige schoonheid belichaamt. Met de jaren is zijn gezicht voller geworden en heeft het aan diepte gewonnen zonder te verliezen wat het zo boeiend maakte. Hij straalt die tijdloze Franse elegantie uit: discreet, voornaam, doordrenkt met een zekere melancholie .
Internetgebruikers zeggen het botweg: “Wie Alain Delon bewondert, heeft Anthony nog niet in zijn beste jaren gezien.” En het klopt dat de foto’s van de zoon soms die van zijn vader bijna lijken te verdringen. Een vorm van stille wraak op de last van een naam die een mythe is geworden.
Het laatste afscheid: een vader, een legende, een uniek graf
De recente dood van Alain Delon markeerde een keerpunt. Op 24 augustus werd hij begraven op zijn landgoed in Douchy, in een kapel die hij tijdens zijn leven had laten bouwen. Deze uitzondering werd mogelijk gemaakt door speciale toestemming, wat de buitengewone status van de acteur weerspiegelde .
vervolg op de volgende pagina
