Anna ontdekt dat haar moeder haar nooit is vergeten. Ze had geen keus. Haar baby is haar afgenomen. Maar ze bewaarde een foto. Nog steeds dezelfde. De foto die ze haar had gestuurd.
Een nieuw leven
Een paar maanden later reist Anna naar Marseille. Haar moeder wacht op haar op een bankje aan zee. Geen enkele emotie. Alleen een aanwezigheid. Een hand op de hare. Subtiele tranen.
Anna woont nog steeds in Parijs. Ze is nog steeds styliste. Ze heeft nog steeds een relatie. Maar alles is veranderd. Ze is niet langer alleen de lachende vrouw op de foto’s. Ze is een vrouw die weet waar ze vandaan komt. Die roots heeft. En een zus. En een moeder.
Ze plaatst soms foto’s van haar creaties, altijd stralend. Maar onder een recente foto lezen we deze zin:
“Sommige waarheden hebben tijd nodig om ons te vinden. Maar als ze komen, maken ze ons compleet.”
