Toen oma stierf, dacht ik dat de boerderij weer bij mij zou komen. Maar het was Felicity die het kreeg, zij die alleen maar oog had voor dollars. Het enige wat ik kreeg was een cryptische brief en de kans om op de boerderij te blijven – voorlopig. Maar er zit meer achter dit verhaal dan ik op het eerste gezicht zou denken, en ik sta op het punt de waarheid te ontdekken.
De stem van de advocaat werd zachter toen hij het testament had voorgelezen. Ik voelde een zware, koude druk op mijn borst. De boerderij, het hart en de ziel van ons gezin, was nu van Felicity.
Mijn nichtje Felicity is hier nooit langer dan een weekend geweest.
Hoe vaak ben ik niet voor dag en dauw opgestaan om oma te helpen met het verzorgen van de dieren of de planten?
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
Hoeveel lange dagen heb ik niet doorgebracht op het land, met de zon op mijn huid, terwijl Felicity de boerderij gebruikte als een pittoresk decor voor haar foto’s op sociale media?
“Gaat het goed, Diana?” “vroeg de advocaat zachtjes, de stilte verbrekend.
Hij gaf mij een brief en mijn handen trilden toen ik hem opende.
Oma’s handschrift danste voor mijn ogen:
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
“Mijn allerliefste Diana,
Als u dit leest, is het tijd om een keuze te maken. Ik weet dat je van deze boerderij houdt en dat het net zo goed een deel van jou is als het een deel van mij is geweest. Maar ik moest ervoor zorgen dat zijn ware beschermer naar voren kon komen. Ik heb de boerderij aan Felicity nagelaten, maar ik heb jou ook het recht gegeven om hier zo lang te wonen als je wilt.
Zolang u op de boerderij blijft, kan deze niet verkocht worden. Heb geduld, mijn liefste. Het tweede deel van mijn testament wordt over drie maanden bekendgemaakt.
Ik houd van je,
Oma »
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
Waarom heeft ze de boerderij niet gewoon voor mij achtergelaten?
Vertrouwde ze mij niet?
Ik keek naar Felicity, wier ogen al straalden van opwinding. Ze fluisterde tegen haar man Jack. Ik kon niet alles horen, maar flarden van hun gesprek zweefden door de lucht.
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
“Verkoop het… snelle winst… ontwikkelaars…”
Het maakte hen niets uit. Voor hen waren het alleen maar cijfers. Ik kon het niet verdragen.
“Neem het geld, Diana. “En verlaat deze plek,” stelde Felicity mij later voor.
“Het is een genereus bedrag. Je zou een leuke plek in de stad kunnen hebben. »
“Het gaat niet om het geld, Felicity. Het is een familieaangelegenheid. »
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
Felicity haalde haar schouders op, ze was al ongeïnteresseerd. Voor haar was het gewoon zakendoen. Maar voor mij was deze boerderij mijn jeugd, de plek waar oma mij leerde over werk en liefde.
Die nacht lag ik wakker, terwijl herinneringen aan de boerderij door mijn hoofd spookten. Ik wist wat ik moest doen. De volgende ochtend vroeg ik vrij van mijn werk in de stad. Ik moest daar zijn, de aarde onder mijn voeten voelen.
Felicity gaf mij met een grijns de sleutels. Ze wilde de verantwoordelijkheden graag achter zich laten.
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
***
Dagen op de boerderij waren een hectische bezigheid. Elke ochtend sleepte ik mezelf voor dag en dauw uit bed, kreunend bij de gedachte aan de taken die op me wachtten.
Terwijl ik de koeien voerde, vroeg ik me af: “Hoe deed oma dat?” »
“Hallo, Daisy,” zei ik tegen de koe die het dichtst bij me stond en aaide haar achter haar oren. “Klaar voor ontbijt?” »
Ze gaf me een kleine kopstoot.
“Jij bent de enige die naar mij luistert, weet je dat? »
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
Het was een kleine troost in de eindeloze cyclus van werk, maar het zorgde ervoor dat ik door kon blijven gaan. Ik haastte me om de kippen te voeren en te controleren of de geiten zich thuis voelden. Als ik een taak had afgerond, dacht ik alweer aan de volgende.
Toen ik eindelijk het hek had gerepareerd, hoorde ik meneer Harris aankomen.
“Nog steeds hulp nodig? »
“Meneer Harris, u hebt mijn leven gered. Ik denk dat dit hek een hekel aan mij heeft. »
Hij grinnikte terwijl hij zijn gereedschapskist neerzette.
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
“Nee hoor, ze heeft gewoon een stevige hand nodig. Je moet hem laten zien wie de baas is. »
Hij begon met het hekwerk en liet me zien hoe ik de palen kon verstevigen.
“Je grootmoeder zei altijd: ‘Een goed hek maakt een gelukkige boerderij.’”
“Ze heeft me nooit verteld dat ik er gek van zou worden,” mompelde ik terwijl ik het zweet van mijn voorhoofd veegde.
Hij lachte. “Ze wilde je niet bang maken. Maar het gaat goed met je, Diana. Maak je zorgen, en dat is het halve werk. »
“De helft van de strijd? Wat is de andere helft? ” vroeg ik, oprecht nieuwsgierig.
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
Hij keek mij nadenkend aan.
“Houd vol als het moeilijk wordt.” Weet je, deze boerderij is niet zomaar land. Ze heeft een ziel. »
Ik knikte en voelde een brok in mijn keel. “Ik hoop alleen dat ik het recht doe. »
Hij klopte mij op de schouder. “Het is. Meer dan je denkt. »
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
***
Later die avond, terwijl de lucht een rokerige oranje kleur kreeg, rook ik een vreemde geur.
Rook?
Ik draaide me om naar de boerderij en verstijfde. De vlammen likten aan het dak en werden met de seconde hoger en feller.
” Nee ! Nee ! »
Ik liet alles vallen en rende weg, schreeuwend zo hard als ik kon. “Vuur!” Help me! »
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
De buren snelden te hulp, maar het vuur woedde te snel en was te groot. Meneer Harris greep mijn arm vast terwijl ik dichterbij probeerde te komen.
“Diana, het is te gevaarlijk!” »
“Maar dieren…” stamelde ik.
“Ze zijn veilig,” verzekerde hij mij.
“Concentreer je, Diana. Jij hebt jouw deel gedaan. De dieren zijn veilig. »
Ik keek machteloos toe hoe het huis tot de grond toe afbrandde. Mijn ogen waren wijd opengesperd en ik haalde zwaar adem.
“Alles is weg,” fluisterde ik.
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
***
De volgende ochtend arriveerde Felicity. Ze keek naar het puin en haalde haar schouders op.
“Nou, dat verandert de zaken, nietwaar? »
“Felicity,” zei ik, terwijl ik probeerde mijn stem vast te houden, “het huis is weg, maar de boerderij… die is er nog steeds. »
Ze sloeg haar armen over elkaar en glimlachte.
“En dat is precies waarom het tijd is om te verkopen. Kijk om je heen, Diana. Deze plek is een ramp. Het is het niet waard. »
Alleen ter illustratie | Bron: Midjourney
Ik schudde mijn hoofd en hield mijn handen gebald. “Je begrijpt het niet. Het is meer dan alleen land. »
“Voor jou misschien,” zei ze koud.
“Maar hoe zit het met de rest van ons? Het is een financieel dieptepunt. Wanneer bent u van plan te vertrekken? »
“Ik ga niet weg,” antwoordde ik. “Dit is mijn thuis. »
Felicity rolde met haar ogen.
“Wees redelijk. Je bent je baan kwijt. Jij woont in een schuur, Diana. Een schuur. »
Wordt vervolgd op de volgende pagina
