In eerste instantie leek het schattig, als iets uit een Hallmark-film over een klein stadje. ’s Ochtends fietst agent Brandt een rondje door het blok en lacht en zwaait terwijl hij post uitdeelt. ’s Middags komt hij in vol ornaat terug en schrijft bonnen uit voor verlopen kentekenplaten of vraagt naar zwerfhonden.
Hij is geliefd bij iedereen. Vooral bij oudere vrienden. “Hij zorgt ervoor dat we veilig zijn en op tijd komen”, grapt mevrouw Delaney constant.
Toen, vorige week dinsdag, vond ik een pakketje in mijn brievenbus. Er stond geen afzender op. Alleen mijn naam, netjes en duidelijk getypt. Er zat maar één foto in.
Toen ik voor mijn deur stond, was ik het.
Vanaf de overkant van de straat.
de volgende pagina
