-
Het negeren van je eigen behoeften
Deze volwassenen hebben vaak geleerd hun verlangens te minimaliseren om anderen niet teleur te stellen . Daardoor worstelen ze met de vraag wat hen gelukkig of voldaan maakt, en geven ze systematisch prioriteit aan anderen ten koste van hun eigen welzijn.
-
Ongemak met genegenheid
Het ontvangen van genegenheid kan ongemakkelijk, zelfs verontrustend, worden . Complimenten, knuffels of simpele gebaren van vriendelijkheid worden met argwaan of ongemak bekeken , omdat deze gebaren in de kindertijd niet als natuurlijk zijn geïnternaliseerd.
-
Angst om verlaten te worden
De angst om een dierbare te verliezen of in de steek gelaten te worden is alomtegenwoordig . Deze angst kan leiden tot emotionele hyperafhankelijkheid of, juist, tot de neiging om weg te rennen, nog vóórdat je afgewezen wordt .
-
Wantrouwen jegens anderen
Als vertrouwen in de kindertijd niet is opgebouwd, wordt het moeilijk om het te geven naarmate iemand ouder wordt . Dit resulteert in constante achterdocht, angst voor verraad en moeite om anderen in iemands leven toe te laten .
-
Hyperonafhankelijkheid
Om de pijn van teleurstelling of afwijzing te vermijden, doen sommige mensen alles liever alleen . Dit wordt een beschermende strategie, maar het kan ook leiden tot zelfisolatie en het onvermogen om hulp te vragen .
-
Laag zelfbeeld
Jezelf als onwaardig beschouwen voor liefde of erkenning is een dagelijkse last . Volwassenen kunnen zichzelf onderschatten, situaties accepteren die hen niet bevallen, of aarzelen om voor zichzelf op te komen.
-
Angst om kwetsbaarheid te tonen
Het uiten van emoties wordt als een risico ervaren . Het is beter om je wonden en zwakheden te verbergen, uit angst dat ze uitgebuit of bespot zullen worden.
-
Vermijden van emotioneel riskante situaties
Het is beter om nieuwe relaties of kansen te vermijden dan het risico te lopen afgewezen te worden. Deze beschermende strategie kan mensen helaas verrijkende ervaringen ontnemen en hen opsluiten in een beperkte comfortzone .
