“Snowy, we zijn er eindelijk!” riep Marina uit, terwijl ze het nieuwe appartement binnenstormde met een grote doos waarin een taart zat.
ADVERTENTIE
Snezhana glimlachte toen ze het cadeau aannam. Vijf jaar dromen waren eindelijk werkelijkheid geworden: hun eigen tweekamerappartement in een gloednieuw gebouw. Het lag misschien aan de rand van de stad, maar het was van hen.
“Kom binnen, kom binnen! Vasily is net de tafel aan het dekken,” riep Snezhana, terwijl ze haar schoonzus naar de woonkamer leidde, waar Vasya al druk aan het werk was.
ADVERTENTIE
Haar man schikte de borden en glazen met minutieuze zorg, alsof hij bang was het delicate kristal te breken – net zo nieuw als hun leven samen binnen deze muren. Zonder zijn ogen op te slaan, knikte Vasily naar Marina.
Snezhana keek op de klok – er zouden elk moment andere gasten arriveren. Bij de uitgeverij waar ze als redacteur werkte, vroeg iedereen zich af hoe het jonge stel erin was geslaagd om geld te sparen voor een appartement zonder leningen af te sluiten.
“Geduld en hard werken”, zei ze tegen haar collega’s, hoewel ze zelf nauwelijks kon geloven dat het wonder had plaatsgevonden.
ADVERTENTIE
De deurbel onderbrak haar gedachten. Konstantin en zijn vrouw Olga stonden buiten.
ADVERTENTIE
“We waren bijna niet verdwaald!” lachte Konstantin, terwijl hij zijn broer omhelsde. “Een gloednieuwe plek, we hebben hem ternauwernood gevonden.”
Alleen ter illustratie
Daarna kwamen haar schoonouders: Pjotr Semjonovitsj en Galina Jegorovna.
“Wat een licht appartement!” riep haar schoonvader uit, terwijl hij om zich heen keek. “Goed gedaan, kinderen!”
Galina Jegorovna inspecteerde de plek in stilte, alsof ze elke centimeter waardeerde.
Vasily vulde de glazen.
“Op het nieuwe thuis!” proostte Pjotr Semjonovitsj. “Moge je lang en gelukkig leven!”
Ze klonken met hun glazen. Uit haar ooghoek zag Snezhana dat haar schoonmoeder alleen haar lippen bevochtigde met de drank.
vervolg op de volgende pagina
