“Maak je geen zorgen, lieverd. Ik regel het wel.”
Terwijl ik ophing, draaide ik mij naar Dan.
“Ik denk niet dat ze me serieus nam… ze loopt in een val.”
“Misschien doen ze het deze keer niet,” opperde hij zwakjes. “Het is tenslotte een verjaardag.”
Ik keek hem aan. We wisten allebei wel beter.
De avond van het diner waren Dan en ik in onze bed & breakfast, die drie uur verderop lag.
De hele avond bleef ik op mijn telefoon kijken, half verwachtend dat mijn moeder me in paniek zou bellen. Maar er kwam niets.
Pas de volgende ochtend kreeg ik een berichtje van haar: Fijne avond. Bel me als je thuis bent.
De spanning maakte me kapot.
Toen we zondag terugkwamen, belde ik haar.
“En?” vroeg ik zonder inleiding. “Wat is er gebeurd?”
“Nou, het was een behoorlijk interessante avond.”
Volgens mijn moeder begon de avond heel voorspelbaar.
Mijn schoonouders kwamen tot in de puntjes gekleed aan bij het restaurant. Mijn schoonmoeder droeg juwelen waarmee ze een klein land hadden kunnen financieren.
Ze kregen een plekje aan de beste tafel van het huis: een hoekje met uitzicht op zowel de tuin als de pianist.
“Ze hebben alles besteld, schat. Alles.” De stem van mijn moeder klonk verbaasd.
vervolg op de volgende pagina
