Liliya zat in haar kantoor, verdiept in haar gedachten. Belangrijke vastgoeddocumenten lagen op het bureau voor haar. Ze had symbolisch bezit van haar ouders overgenomen: drie appartementen in een prestigieuze wijk van de stad en een compact winkelcentrum aan de rand van de stad.
De moeder van haar man gaf geen commentaar, ze betaalde huur aan haar eigen schoondochter. Liliya had de hele deal speciaal via een makelaarskantoor voorbereid om dit geheim te houden. Drie jaar geleden, toen haar relatie met Igor net begon, besloot ze hem niet te vertellen over haar financiële mogelijkheden.
“Mijn liefste,” had Liliya toen gezegd
“Het kan me helemaal niet schelen hoeveel je verdient. Het enige wat me interesseert, is hoe je me behandelt.”
Igor bloosde en voelde zich een beetje onbeleefd. Hij was een gewone ingenieur bij een bouwbedrijf en zijn inkomen liet veel te wensen over.
“Maar hoe kan… Je bent zo mooi, zo slim. Je bent toch zeker niet tevreden met een eenvoudig leven?” vroeg hij zich af.
Het meisje lachte en omhelsde hem.
“Ik hou van je, lieverd. Al het andere is bijzaak.”
Daarom hield Liliya haar rijkdom liever geheim. Ze zei dat ze als manager in het winkelcentrum werkte. Het appartement waar ze woonden, schonk ze als onderdeel van haar erfenis.
Twee jaar na hun huwelijk had Liliya soms spijt van haar keuze, vooral vanwege de constante aanvallen van haar schoonmoeder. Alla Sergejevna had vanaf dag één een hekel aan haar schoondochter.
“Hoe kun je nou zo iemand kiezen?” vroeg ze vaak aan haar zoon. “Ze kan niet koken, weet niet hoe ze een huishouden moet runnen. Het enige wat ze doet is rennen naar haar werk.”
Liliya bleef stil, hoewel deze woorden haar voorzichtig pijn deden. Ter wille van haar geliefde echtgenoot was ze bereid alle verwijten van zijn moeder te accepteren, zelfs toen die openlijker en kwaadaardiger werden.
Op een dag, terwijl ze het avondeten aan het klaarmaken was, hoorde Liliya een telefoongesprek van haar schoonmoeder:
“Stel je voor, Galina, dit meisje heeft zichzelf weer een nieuwe jurk gekocht!” klaagde Alla Sergejevna luid.
“Ik snap niet waar ze het geld vandaan haalt. Waarschijnlijk geeft mijn Igor al zijn spaargeld aan haar uit.”
“Mijn zoon is helemaal gek geworden,” vervolgde de schoonmoeder. “Zonder hem zou deze man waarschijnlijk onder een hek leven. Geen fatsoenlijke opleiding, geen fatsoenlijke baan…”
Liliya’s handen trilden. Ze was afgestudeerd aan twee faculteiten en had een rood diploma behaald, maar Igor had haar gevraagd het niet aan zijn moeder te vertellen, omdat ze
naar verluidt een hekel had aan “te hoogopgeleide” vrouwen.
Elk bezoek van de schoonmoeder werd voor Liliya een echte beproeving.
“Deze borsjt is gewoonweg onmogelijk om te eten,” grijnsde Alla Sergejevna terwijl ze het gerecht proefde dat haar schoondochter had klaargemaakt. “In mijn tijd leerden meisjes koken vóór het huwelijk.”
Sterker nog, ze kookte uitstekend – ze had zelfs speciale kookcursussen gevolgd vóór de bruiloft om haar man een plezier te doen. De schoonmoeder zocht echter altijd naar een reden voor kritiek.
Ter ere van hun trouwdag besloot Liliya Igor een speciaal cadeau te geven.
Het meisje legde de envelop met de kaartjes in de la van haar bureau en glimlachte. Misschien zou haar schoonmoeder na zo’n cadeau haar mening over haar wel bijstellen? Hoewel, misschien zou het de situatie alleen maar verergeren.
Toen Igor ’s avonds thuiskwam van zijn werk, merkte Liliya meteen zijn angstige toestand op. Hij zweeg een hele tijd, at met tegenzin en besloot toen eindelijk te spreken:
“Weet je, mam heeft vandaag gebeld…”, zei hij met duidelijke onzekerheid.
Liliya voelde zich innerlijk gespannen. Na gesprekken met zijn moeder werd Igor steeds strenger tegen zijn vrouw.
“Ze vertelde dat de huur van het appartement omhoog is gegaan”, vervolgde de echtgenoot.
“Nu zal het voor haar moeilijk worden om het alleen te redden…”
“En wat stelt ze voor?” vroeg Liliya zachtjes.
“Misschien kunnen we helpen?” zei Igor schuldbewust. “Ik begrijp dat het voor ons ook niet makkelijk is, maar ze is tenslotte mijn moeder…”
‘Igor, ik…’ begon Liliya.
Het meisje zuchtte diep. Ze was er altijd tegen geweest dat haar schoonmoeder de sleutels van hun appartement had, maar Igor stond erop.
vervolg op de volgende pagina
