Savannah wil graag de stereotypen doorbreken. Ja, zijn dochters hebben een extra chromosoom. Maar ze lachen, uiten zichzelf en ontwikkelen zich in hun eigen tempo. “Ze hebben een kloppend hart, emoties, verlangens. Het duurt wat langer, dat is waar… maar ze komen er wel,” zegt ze teder.
Ze noemt ze haar ‘kleine juweeltjes ’. En het is deze liefdevolle blik die dit verhaal zijn volledige betekenis geeft: verre van een drama te zijn, wordt het een ware les in acceptatie en hoop .
Op kritiek een waardig antwoord
Zoals wel vaker op sociale media zijn sommige opmerkingen ronduit wreed . Sommige internetgebruikers gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat ze liever hadden gehad dat deze kinderen geadopteerd waren. Maar Savannah laat zich niet onderuit halen. Vervolgens plaatste ze een ontroerend antwoord op Facebook:
Gelukkig zijn ze niet uit jou geboren, maar uit mij. God wist wat hij deed toen hij hen toevertrouwde aan ouders die hen onvoorwaardelijk konden liefhebben.
Een eenvoudige, maar betekenisvolle zin . Het vat de boodschap die Savannah wil overbrengen perfect samen: liefde is niet afhankelijk van normen of uiterlijk . Het bewijst zich elke dag opnieuw, in gebaren, keuzes en zelfs stiltes.
