ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Een stewardess redde het leven van een 62-jarige vrouw in de businessclass – twee jaar later ontving ze een kerstcadeau van haar als beloning

“Zoals jij het deed toen ik in groep drie ziek was van een longontsteking? Of toen ik mijn arm brak op de middelbare school?” Ik kuste haar voorhoofd. “Laat mij nou eens voor je zorgen.”

Het laatste schilderij dat wegging was haar favoriet, een aquarel die ze van mij had gemaakt, waarop ik bij het keukenraam zat en twee vogels tekende die een nest maakten in de esdoorn.

Al snel vonden we goud online.

Alleen ter illustratie.

Een onbekende bieder bood ons een fortuin, ver boven onze verwachtingen. Moeder kon haar geluk niet op.

Drie weken later was ze weg. De ziekenhuiskamer was stil, op het langzame gepiep van de monitoren na.

De tijd gleed weg als zandkorrels. Op kerstavond zat ik alleen in mijn kelder en keek ik naar de dansende schaduwen van voorbijrijdende koplampen op de muur.

Nadat mijn moeder was overleden, kon ik de meewarige blikken, de ongemakkelijke gesprekken en de goedbedoelde maar wrede vragen over hoe het met me ging, niet meer verdragen.

Maar plotseling werd ik opgeschrikt door een luide klop op de deur.

Ik liep er voorzichtig naartoe en tuurde door het kijkgaatje. Ik zag een man in een prachtig pak met een geschenkdoos met een mooie strik erin.

“Juffrouw Evie? Ik heb een bestelling voor u.”

Alleen ter illustratie.

Ik opende de deur met een kier, terwijl ik de ketting om mijn nek hield. “Een cadeau? Voor mij?”

“Er is ook een uitnodiging. Ik verzeker je, alles zal snel duidelijk worden.”

Maar wat eronder zat, deed mijn hart stilstaan: moeders laatste schilderij. Daar zat ik, gevangen in de tijd door ons oude keukenraam, vogels te tekenen op een lenteochtend.

“Wacht!” riep ik. “Wie ben jij? Waarom breng je dit schilderij terug?”

De man keek op. “Je krijgt je antwoorden wel, maak je geen zorgen. Mijn baas wil je graag ontmoeten. Accepteer je de uitnodiging?”

“Als je wilt, de auto staat klaar.”

We reden langs een huis dat leek alsof het uit een kerstfilm kwam, compleet met schitterende lichtjes en kransen voor elk raam.

Mevrouw Peterson verscheen binnen, opstaand uit een leunstoel – dezelfde vrouw die ik twee jaar eerder op die reis had gered.

de volgende pagina

ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Plaats een reactie