Verdriet gaat soms gepaard met vreemde, bijna onwerkelijke mysteries. Op het graf van mijn vader had zich een klein, stil ritueel afgespeeld: bij elk bezoek ontdekte ik een nieuw paar kinderhandschoenen dat daar neergelegd was, als een discreet offer. Dit ontroerende gebaar, dat ik in eerste instantie niet kon begrijpen, zou voor mij leiden tot een ontroerende ontmoeting, waarbij mijn pijn zou worden omgezet in een onschatbare schat.
Een maand stilte, een maand spijt
Er was een maand verstreken sinds mijn vader ons had verlaten, na een leven gekenmerkt door werk en stille opofferingen. Elke week kwam ik mediteren, vechtend tegen de herfstwind en de pijn van de herinneringen. En elke keer lag er een nieuw paar handschoenen op mijn graf te wachten.
Rood, blauw, groen… Elk paar leek een verhaal te fluisteren dat ik nog niet begreep. Wie bracht deze handschoenen af en waarom?
